Brief van tante Evy
Lieve Swa,
Ik wilde je graag een brief schrijven om je te verwelkomen in deze grote wereld, maar hoe onwerkelijk is het om hem bij deze droeve gelegenheid voor te dragen.
Wat was ik blij toen jouw mama me in maart vertelde dat jij op komst was. ‘Ssssst’, nog even moest je een geheimpje blijven. Spannend hopen dat jij sterk en gezond zou worden.
En ja, jij groeide en groeide: wat een dikke buik had jouw mama, bijna kon ik niet geloven dat jij al die ruimte nodig had voor jou alleen!
Ik kon niet wachten tot je er was: je te kunnen vasthouden en weten dat we samen zoveel fijne dingen zouden gaan doen.
Afwachten maar: nog 3 maanden, 2 maanden, nog 1 maand, tot vorige week…. Vol ongeloof waren we allemaal toen we het slechte nieuws over jou hoorden vorige woensdag: jouw hartje klopte niet meer. Dit moést een slechte droom zijn, dit was zó onwerkelijk, dit kon en mocht niet waar zijn. En toch zitten we hier nu samen, ontkennen kan niet meer. Niemand kan het begrijpen. Dit is niet eerlijk, dit is niet nodig en dit heeft niemand verdiend.
Wat vind ik het spijtig dat ik nooit met je zal kunnen spelen, dat ik nooit zal weten of je brandweerman of voetballer zou willen worden, dat ik je nooit groot zal zien worden…
Zoveel dingen die ik je wilde leren… Ik had al een heel schema opgesteld met de dingen die we samen zouden doen: naar de zoo, naar zee, helpen met huiswerk. Maar ook leren schaken, naar het toneel, naar het museum.
Ja joh, je zou het druk krijgen als je op bezoek zou komen bij mij.
Ondanks al het verdriet en de gemiste toekomst, zijn wij -jouw oma, opa, tante Tine en jouw moeke, vake en ik- enorm dankbaar dat we je even gezien hebben, dat we je hebben kunnen strelen en dat we dat bijzondere moment samen met jou en je mama en papa gedeeld hebben.
Wat ben je toch een mooi ventje, je lijkt naar ’t schijnt zo op je papa toen hij geboren werd, met je krulletjes en je kinnetje: je staat in ons geheugen en onze harten gegrift en we laten je nooit meer los. Je hoort bij ons.
Ik heb zoveel bewondering voor jouw mama en papa, zó sterk vind ik hen. Dat je hen nooit heb mogen kennen is echt zonde. Nergens was je meer welkom dan bij hen. Het zijn écht prachtouders, en als ze het even moeilijk zullen hebben, zullen wij allemaal samen proberen goed voor hen te zorgen.
Nu nemen we afscheid van jouw kleine lijfje en proberen we verder te gaan met ons dagdagelijkse leven en onze zinloze beslommeringen, maar jou vergeten zullen we nooit.
Kleine held, wat zullen we je missen.
We missen je nu al…
Tante Evy
Brief van tante Tine
Swa,
Lange brieven wou ik schrijven.
Maar hoe schrijf je neer wat je niet kunt begrijpen, niet kunt vatten.
Donderdagavond kon en wou ik niet in slaap vallen.
De dag dat ik jouw lieve snuit voor het eerst en laatst zou zien, mocht niet voorbijgaan.
Maar dit gaat niet voorbij…je hebt voor altijd je plaatsje tussen ons. Gert en Tine zijn voor altijd je papa en mama.
Je had de beste buik uitgekozen, je bent vertroeteld en verwend.
Je hebt 9 prachtige maanden gehad…
Swa,
voor Toke en Nina ben je hun lieve sterretje,
voor ons blijf je voor altijd onze kleine held!
Ik hou van je
Tante Tine
Brief aan onze Swa van mama en papa
Lieve Swa,
Je hebt voorgoed ons leven veranderd. From this moment on things will never be the same, staat er op je kaartje, en da’s helemaal waar. Natuurlijk hadden we wel een ander scenario in gedachten. Ik hoop alleen maar dat je beseft dat je ons heel gelukkig hebt gemaakt. Bijna negen maanden lang hebben we je dicht bij ons gehad, de 9 mooiste van ons leven.
De laatste maanden leek je al helemaal je eigen patroontjes en gewoontes te hebben. Tussen 10 en 11 ‘s avonds was het altijd spektakel. Een buik die van de ene naar de andere kant hobbelde, en voetjes die aan’t testen waren of je mama ook als trappelzak kon dienen. Een waterrat was je ook, want in bad was het altijd feest. Tot je allerlaatste dag heb je de show gestolen met je vlieg- en stuntwerk in je mama’s buik.
Twee weken te vroeg heb je’t voor bekeken gehouden lieve schat. Misschien heb je al je energie wel opgebruikt om ons gelukkig te maken. Dat is je zeker gelukt, maar we hadden je zo graag mee naar huis genomen. Welkom was je zeker. Alles, maar dan ook echt alles stond voor je klaar; je eerste sokjes, je knuffels, de prachtige wieg die je moeke voor je gemaakt heeft , een supercoole badjas die ook zeker als cape kon dienen, of om rocky-films na te spelen … We hadden zelfs al een hele planning opgesteld voor de crèche. Je moeke en vake en oma en opa hadden ook hun vaste dagen al gereserveerd. We waren zelfs al aan het bespreken naar welke scouts we je gingen sturen.
Toen we vorige week je hartslag niet meer hoorden, stortte onze wereld in en elke dag vallen er nog stukken naar beneden. Toch zijn we blij en trots dat we je nog even hebben kunnen zien. Een prachtig ventje met een gezicht als een engeltje. Je had vast heel wat harten gebroken. Ik had je nog graag horen zeggen dat meisjes stinken. Later was je daar zeker anders over gaan denken. Er was nog zoveel dat we samen moesten doen. kampen bouwen, crossfietsen pimpen, blaaspijpen maken…
Je hebt ons zoveel bijgeleerd. In één klap is onze hele wereld veranderd. Niks zal ooit nog hetzelfde zijn en dat willen we ook niet. We denken aan je als we een vogeltje zien vliegen, een sterretje zien fonkelen, een herfstblad naar beneden zien dwarrelen. Overal en altijd ben je bij ons en wij bij jou.
Beer en pitoe, de knuffels van je ma en pa gaan met je mee op reis. Twee vriendjes waar je op kan rekenen. We hebben de anderen daarboven al verwittigd dat er schoon volk op komst is en ze gaan je met open armen ontvangen.
Lieve mooie Swa, bedankt voor alles. We houden van je, we gaan je missen en zullen je nooit vergeten. Je bent voorgoed een deel van ons. Ooit zien we elkaar terug, en da’s beloofd.
Een dikke kus van je trotse ouders.
Teardrop (Massive Attack)